Op elk niveau beschrijven we een reis van twaalf fasen. We spreken van 12 + 1 fasen omdat de proloog aan het begin van de reis vaak gespiegeld wordt in de epiloog. Proloog en Epiloog zijn dan bijna dezelfde fase. Een andere reden dat we van 12 + 1 fasen spreken is omdat het verbindende midden een aparte kracht is, van een andere orde.

Net als bij de Fasen en de Niveaus spreken we hier van een ‘plus één’. De twaalf fasen die in de cirkel tegenover elkaar staan, vormen de zes tegenstellingen, spanningsvelden of paradoxen. Maar er is nog een spanningsveld van een andere orde. Dat is de manier waarop we naar de cirkel zelf kijken. Als we hem in de tijd beschouwen (zoals bij de seizoenen) is dit een sequentiële benadering. De stappen zijn dan fasen. Als we hem in de ruimte bekijken (zoals de mens die de gehele cirkel beziet), dan is alles er tegelijkertijd en is er sprake van een synchrone benadering. De fasen zijn dan velden. Deze polariteit tussen tijd en ruimte ligt dus onder de andere zes spanningsvelden die als paradox kunnen worden verzoend. Omdat hij van een andere orde is, spreken we van 6 + 1 paradoxen.