Het Double Healix Model beschrijft een ontwikkelingscyclus die vele malen in ons leven terugkeert. Als we geluk hebben, zit in ons leven geestelijke rijping. De cyclus is rond, maar na elke cyclus is er iets veranderd. Keer op keer bereik je een hoger niveau van bewustzijn en daarmee is de cirkel eigenlijk een spiraal.

We onderscheiden in het Model zeven plus één niveaus van ontwikkeling, zoals hieronder beschreven. Het is zeven plus één omdat er zeven aanwijsbare niveaus van ontwikkeling zijn en een onderliggend mythisch niveau dat ten grondslag ligt aan de andere zeven. Dit zogenaamde ‘nul-niveau’ is dus van een andere orde dan de zeven niveaus.

Deze niveaus vertegenwoordigen een toenemende complexiteit van ons bewustzijn en een telkens toegenomen soevereiniteit waarmee we in het leven staan (en daarmee een voorbeeld en inspiratie voor anderen worden). De niveaus volgen het principe van ‘transcend and include’. Dat wil zeggen dat de lagere niveaus gewoon blijven spelen terwijl we complexer bewustzijn aankunnen.

Op elk niveau beschrijven we een reis van twaalf fasen. We spreken van 12 + 1 fasen omdat de proloog aan het begin van de reis vaak gespiegeld wordt in de epiloog. Proloog en Epiloog zijn dan bijna dezelfde fase. Een andere reden dat we van 12 + 1 fasen spreken is omdat het verbindende midden een aparte kracht is, van een andere orde.

Net als bij de Fasen en de Niveaus spreken we hier van een ‘plus één’. De twaalf fasen die in de cirkel tegenover elkaar staan, vormen de zes tegenstellingen, spanningsvelden of paradoxen. Maar er is nog een spanningsveld van een andere orde. Dat is de manier waarop we naar de cirkel zelf kijken. Als we hem in de tijd beschouwen (zoals bij de seizoenen) is dit een sequentiële benadering. De stappen zijn dan fasen. Als we hem in de ruimte bekijken (zoals de mens die de gehele cirkel beziet), dan is alles er tegelijkertijd en is er sprake van een synchrone benadering. De fasen zijn dan velden. Deze polariteit tussen tijd en ruimte ligt dus onder de andere zes spanningsvelden die als paradox kunnen worden verzoend. Omdat hij van een andere orde is, spreken we van 6 + 1 paradoxen.